Inmiddels zijn de pupsels drie dagen op deze wereld. Het verdriet over Stella Maris onze kleine ster van de zee is een beetje weggezakt. Zo zonde van het kleine meisje.

Maar de overige zes puppy’s doen het erg goed ze groeien als kool en eten als wolven. Eigenlijk doen ze niets anders de hele dag, Groeien en Eten. (en een beetje als een zeehond door de werpkist schuiven) Dat eten,  heeft wel een bij-effect waar ik even niet op gerekend had. Namelijk dat ik zo nu en dan (elke twee uur) Shanti een beetje moet helpen de pups aan te leggen. Zij geven prima aan als zij dorst hebben (of honger) en Shanti verzamelt ze dan zoveel mogelijk. Maar ze hebben allemaal tegelijk honger en als er eenmaal eentje aanligt dan wordt het pakken van nummer twee enz lastiger en dan raakt ze een beetje in de stress. Ik mag dan helpen met het verzamelen van de puppy’s en ze aanleggen.

Nummer 1, 2 en 3 past prima

vier gaat ook nog wel, maar vijf moet altijd even zoeken.

Nummer zes mag altijd even tussen de voorbenen van Mama blijven wachten.

Maar goed dit gaat dus dag en nacht door. Ik ben dus al 48 uur in de weer met een stel piepende puppy’s. De mannen raken er door in de war en ik loop als een zombie door het huis.

Een rose wolk is het niet echt maar het dreigt steeds leuker te worden.

Over een paar dagen weer meer.