Twee weken zijn ze nu. De pupjes van Shanti en Chakka en wat zijn ze veranderd. Het zijn al zelfstandig denkende wezentjes geworden. Ze zijn sowieso allemaal een kg zwaarder dan toen ze geboren werden. En alle oogjes zijn open. Hierdoor kan je ineens iets zien van het hondje wat het gaat worden.

En ze lopen. Soms vallen ze nog ineens om, maar ze lopen. En zitten gewoon zoals een hond hoort te zitten. Helaas plassen en poepen ze ook. En soms denkt Shanti “ja deze is te groot, die ruim jij maar op” En dan kom ik braaf met mijn doekjes. Shanti is een goede moeder ze let goed op, maar ze laat ze ook ontdekken. Ze weet nog niet helemaal wat ze vindt van de grote mannen. Soms denkt ze; Kom er maar bij, maar dan ineens snauwt ze hen af. Dat is voor de mannen nogal verwarrend.

Omdat ze lopen hebben we hun leefruimte iets vergroot, maar nu moeten we weer opletten dat ze niet door de hele kamer gaan wandelen. Shanti wil het liefst twee openingen in de puppyren, maar dat betekent dat er een open staat waar de pupjes ook doorheen kunnen. Gelukkig let Ivar ook op en begint hij als een gek te piepen als er een door het hekje gaat.

Ons leven begint weer zijn normale ritme terug te krijgen. De afgelopen twee nachten hebben Shanti en haar kinders doorgeslapen. Dus ik ga het vanavond wagen om weer in mijn eigen bed te slapen met de wekker om half zes zodat ik wakker ben voor Shanti.

We zijn ook begonnen met het laten wennen aan nieuwe dingen. Drie pupjes zullen aan paarden geur moeten wennen

Speciaal voor deze pupjes hebben wij een gebruikt, schoon dekje in de puppyren gelegd. En het was gelijk een succes. Hoewel nu vooral Shanti het fijner vindt liggen dan het wollige kleed. Het is net wat frisser. Nu ruikt het dus ook naar Shanti, maar dat helpt misschien voor de puppy’s wel om sneller aan de paarden geur te wennen.